De burger tegen het ambtelijk apparaat
Ik vind het bijzonder mooi om te zien dat bepaalde Nederlandse (en zelfs -van origine- niet-Nederlandse, zoals Kevin Sweeney, zie Justice for Kevin Sweeney) burgers het op blijven nemen tegen in Nederland oppermachtige ambtelijke apparaten, zoals het OM, de rechterlijke macht en het NFI. Een recent voorbeeld daarvan wordt gegeven in: Als slager NFI zijn eigen vlees keurt van Maurice de Hond. Wie zich serieus in de Deventer moordzaak heeft verdiept en niet klakkeloos gelooft wat Bas Haan daarover in zijn boek heeft gerapporteerd, moet verbijsterd zijn over de manier waarop hier justitie samen met NFI en de firma Eikelenboom heeft geopereerd. Wie dan ook nog (zoals ik) het boek van Louwes Schuldig en de boeken Broddelwerk van Wagenaar en De slapende rechter van Wagenaar et al. heeft gelezen is misschien al weer wat minder verbijsterd, omdat de verbijstering over bijvoorbeeld het “strepen” in verklaringen van getuigen als die niet kloppen met de veroordeling (zonder zelfs door puntjes aan te geven dat er iets weggelaten) dat in het strafrecht “usance” schijnt te zijn al eerder heeft toegeslagen. Het blijft er niet minder erg om!
Mijn eigen ervaring in verband met de Lucia de Berk zaak (zie: Lucia de B. en de Nederlandse en Engelse Wikipedia artikelen Lucia de Berk (Nederlands) en Lucia de Berk (Engels) is dat de meeste mensen er eigenlijk liever niets over willen horen, en zeker niet de moeite willen doen om zich te verdiepen in wat er allemaal misgaat bij veroordelingen in Nederland. Des te meer bewondering heb ik daarom voor mensen die blijven strijden tegen deze in Nederland oppermachtige ambtelijke apparaten.
Zeer treurig is wel dat deze instanties door de voorstellen van minister Hirsch Ballin hun monopolie blijven behouden en dat er in Nederland geen onafhankelijke revisieraad naar Engels model komt. Nee, we moeten het doen met de sussende woorden van Harm Brouwer, die in Officieren van justitie in de fout onder andere beweerde dat het sjoemelen van het OM door “cursussen” bestreden zou worden. Wat moeten we ons hierbij voorstellen? “Mijnheer of mevrouw de officier van justitie, dat vervalsen van bewijsmateriaal en het leveren van onvolledige dossiers, dat hoort eigenlijk niet, wist u dat wel?”. Of: “Niet meer doen hoor, dat weglaten van getuigenverklaringen uit het dossier, of in ieder geval zorgen dat men het niet merkt!”. Of: “En bewijsmateriaal zo snel mogelijk zoekmaken of vernietigen, zodat daar geen gezeur meer over komt”. Zoiets stel ik mij persoonlijk daarbij voor.
Collectief aanklagen is nog het enige middel wat ons kan helpen.
Structureel worden mensen veroordeeld waar je de nodige vraagtekens bij kunt plaatsen.
Ik vind het een tekortkoming van de advocatuur dat zij al die uitspraken onderling niet uitwisselen en vergelijken. Welk onderzoeksteam, welke teamleiders, welke OvJ’s, welke rechters, wie waren de procereurs generaal etc. etc.
Je zult gaan merken dat er een patroon inzit.
Dat vaak dezelfde namen terugkeren.
Dat er heel vaak een tipgever of informant achter zit.
Als we individueel blijven knokken krijgen wij nooit een poot aan de grond.
Het boek “Broddelwerk” van Willem Albert Wagenaar is uit. Op BNR is/was een interview met hem te beluisteren.
http://www.bnr.nl/static/jspx/play.jspx?dag=12&maand=2&jaar=2010&tijd=09:31:00&lengte=30&title=Titel
http://www.bnr.nl/static/jspx/play.jspx?dag=12&maand=2&jaar=2010&tijd=10:03:00&lengte=30&title=Titel
De voornaamste conclusie van het interview: het OM heeft te veel macht en misbruikt die; justitie- en politiebeambten zijn corrupt; het clubje juristen in kamer en kabinet houdt deze misstanden in stand.
Stel je voor : is het wenselijk dat een militair, ‘n generaal bijvoorbeeld, minister van defensie is? – Nee, hè?!
Waarom is de minister van justitie dan altijd een jurist?
Hirsch Ballin, Donner, Korthals-Altes, Sorgdrager, De Ruiter, Van Agt, …
Waarom zijn de woordvoerders van justitie in de tweede kamer altijd jurist?
INTEELT BAART OP DEN DUUR GROTE GEDROCHTEN