Vierde gesprek van Jan en Willem

J. Jij klaagt wel eens over het “leed” dat je wordt berokkend door mijn partijgenoot Balkenende wegens zijn “kwezelig en onoprecht gebabbel” op tv. Buitengewoon beledigend! Ik hoop dat je daar geen last mee krijgt! Klaagde jij niet ook al over het “leed dat Mulisch heet”?
W. Je bent goed geïnformeerd, J., dat moet ik je nageven.
J. Je begrijpt zeker wel dat het leed waar hier sprake van is in geen verhouding staat tot het leed dat ambulance personeel en de personen die ze willen vervoeren wordt aangedaan door het publiek!
W. Ja J., ik moet je al weer gelijk geven. Ben je in de aanval?
J. Nee W.; ik probeer je alleen iets duidelijk te maken. Ik probeer duidelijk te maken dat de strafmaat in een strafzaak wel degelijk samenhangt met de persoon tegen wie het vergrijp heeft plaatsgevonden.
W. Ik weet het niet, J., we raken hier in tamelijk diep vaarwater. Ik zou willen beginnen met een onderscheid aan te brengen tussen hoogte van de straf en aard van de straf.
J. Aard van de straf?
W. Ja, net zoals ik wel eens als taakstraf voor Balkenende spraakles in gedachten had, zou je kunnen denken aan een opvoedende taakstraf voor de mensen die ambulance personeel of brandweerlieden hinderen in hun functie. Je zou die mensen bijv. kunnen laten meerijden met de ambulance om ze aan den lijve te laten ervaren hoe het is om in zaken van leven of dood gehinderd te worden door “het publiek”.
J. Ja, het klinkt aardig, maar ook heel erg onpraktisch. Eerst hebben die mensen dat ambulance personeel al in de weg gelopen uit louter kwaadwilligheid en dan wil jij ze nog eens hetzelfde ambulance personeel in de weg laten lopen tijdens een taakstraf! Bovendien, één van de veroordeelden heeft een agent in het oog geprikt en zijn keel dichtgeknepen, wil je die laten meelopen met de politie? Hij heeft een taakstraf van 60 uur gekregen (in plaats van de 80 uur die was geëist). De politie ziet hem al aankomen bij zijn taakstraf van 60 uur! Heel onpraktisch! Strenger straffen, dat is het enige wat er op zit!
W. Ik bevind me plotseling in de voor mij heel eigenaardige situatie dat ik geneigd ben de Amsterdamse rechter te verdedigen. Ik zag Mr. Pulles bij NOVA en vond hem eigenlijk heel redelijk. Dat jouw partij het CDA nu ineens roept om een wet die de rechter zou dwingen om dubbel te straffen, dat vind ik wel weer meteen heel dom en weerzinwekkend. Twan Huys probeerde Pulles te verleiden tot het afvallen van zijn collega mevrouw Falger, al was het slechts één uitlating, maar hij gaf geen krimp. Het gekke is dat ik in dit geval niet het gevoel van de “closed shop” had van het boek van Wagenaar cs. In dit geval ben ik bijna geneigd te zeggen: “Good for you, Mr. Pulles!” Wat mevrouw Falger in feite zei was: “Geweld tegen de politie is erg (ik geef een hogere straf dan normaal), maar geweld tegen ambulance personeel is erger“. En… hoe glibberig het terrein van de strafmaat ook is, ik kan haar gedeeltelijk in deze redenering volgen. Dus ik vind die opgeklopte volkswoede ook weer een beetje overdreven.
J. Je verbaast me, W.!

De uitzending waarover hier gediscussieerd wordt is: Omgaan met geweld ‘risico van het vak’.